سرم آمد هرآنچه می ترسیدم!

دو ضرر نقد «مذاکره» برای ما:

در مقابل نفعی که مذاکره با آمریکا شاید برای ما داشته باشد، اما دو ضرر در این بین مسلّم است. در طول همین دو سال مذاکره به صورت نقد، به سود به آمریکا و دو ضرر به ما رسیده است.

اوّل اینکه: آمریکا از این مذاکرات استفاده ی تبلیغاتی خود را می کند و به همه ی ملّت ها اینطور وانمود می کند که: این ایران با آنهمه سرو صدایی که داشت، آخر کار مجبور شد از حرف خودش کوتاه بیاید و با ما به صحبت و چانه زنی بنشیند. گویا ایران دیگر آمریکا را آن موجود جانی و ستمکار نمی داند.

آمریکا اینطور وانمود می کند که تحریمها ملت ایران را به عقب نشینی واداشته و این یعنی القای این مفهوم به کلّ ملّتها، که هیچ قدرتی توان مقابله با آمریکا را ندارد.

ضرر دوّم مذاکره با آمریکا این است که: آمریکا با همین ابزار مذاکره توانسته است در مسیر پیشرفت ما سنگ اندازی کند و برنامه ی هسته ای ما را متوقف کند. وضعیت کنونی همان وضعیتی است که همین تیم مذاکره در سال 82 بر سر کشور ما آورد و آن زمان رهبر بزرگوار صریحاً مخالفت خود را اعلام کردند و دستور به ادامه ی تحقیق و توسعه ی هسته ای دادند. اما امروز دوباره این تجربه ی تلخ و آن ضرر بزرگ تکرار می شود! حالا باید منتظر بایستیم و ببینیم آنها در قبال این اعتماد سازی ما آیا تحریمی از ما بر می دارند یا نه؟...

در حقیقت ما برای مذاکره پیش شرط قبول کردیم و با این کار خودمان را خلع سلاح کردیم. پیش شرط قبول نکردن، همان چیزی بود که مذاکره کننده های قبلی زیر بار آن نرفتند و رهبر انقلاب نیز مخالفت خود را با آن اعلام کرده بود.

در وضعیت فعلی طول آمدن مذاکرات به نفع آمریکاست و به همین خاطر است که با کمال میل مذاکرات را تمدید می کند. این اشتباه از زمانی شروع شد که در توافقنامه «ژنو» توافق سه مرحله ای را پذیرفتیم. توپ را به دست دشمن دادیم و حالا در وسط یک بازی وسطی در حال دویدن هستیم تا ببینیم چیزی از حقوقمان به دستمان می آید یا نه.

رهبر انقلاب ناظر به دو آفت فوق دو جمله ذکر فرمودند:

فرمودند: با مذاکره زیر شبح تحدید مخالفم... مذاکره برای فروختن ژست ابر قدرتی [هدف آمریکاست].

و فرمودند: مذاکرات باید در یک مرحله و به صورت صریح و واضح انجام شود. توافق دو مرحله ای حیله ی دشمن است.

حالا باید دید مذاکره با آمریکا در مقابل این دو ضرر بزرگ، فایده و ثمره ی جبران کننده ای داشته یا نه؟!...

 

اما نفع مذاکره:

آمریکا به کسانی که خودش پیشنهاد همکاری داده بود، روی خوش نشان نداد! حالا چطور توقع داریم از این توافق مبهم و پیچیده که یک دنیا بر سر آن چانه زنی شده است، وفای به عهدی از آمریکا ببینیم...!

آزموده را آزمودن خطاست...

چرا آمریکا همان شیطان است؟

چرا آمریکا همان شیطان است؟

تقابل ما با آمریکا یک تقابل احساسی محض نیست! حتّی تقابل ما تقابل بین دو دین نیست! اینطور نیست که ما در مقابل همه ی حکومتهای مسیحی مثلاً علَم مخالفت بلند کنیم و اظهار نفرت کنیم. در حقیقت در نظر ما آمریکا و اسرائیل یک استثنا هستند و از نگاه ما راه تعامل با دیگر کشورها باز است.

علّت این استثنا در یک کلمه خلاصه می شود و آن خوی استکباری این کشور است. از همان بدو تولد، آمریکا برای اهداف استکباری پا به عرصه ی وجود گذاشته و در طول زندگی خود این «سلطه جویی» را به اثبات رسانده. تنها معارضه های خصمانه ی او با ملّت ایران شاهدی کافی برای اثبات این ادعا است.

آمریکا ریشه ی فتنه است، همانطور که شیطان ریشه ی فتنه است. این همان موجودی است که آتش ها از کوره ی آن بلند شده! هر حزب و گروه دیگری هم که در عالم پرچم ظلم را به دست دارد، تحت حمایت آمریکا است، همانطور که شیطان حامی اولیای خویش است و برای آنها خدمات ویژه دارد (إنّ الشیاطین لیوحون إلی أولیاءهم).

آمریکا ملّتهای مستضعف را به رنج و زحمت می اندازد و آنها را تحت انواع فشارها قرار می دهد؛ آمریکا تحریم می کند و شیطان هم تحریم می کند و خدا این قدرت را به او داده تا صبر بندگان را آزمایش کند، مانند آنچه در داستان حضرت ایوب مشاهده می کنیم که بر مال و جان آن حضرت مسلّط گردید تا از مسیر عبودیت منحرف کند (وَاذْکُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ).

آمریکا چشم دیدن خوشی و راحتی ما را ندارد و راحتی ما را برای خودش یک تهدید به حساب می آورد؛ همانطور که شیطان از سر حسادت آدم را وسوسه کرد و آسایش بهشت را از چنگ او ربود.

آمریکا با ایجاد تفرقه و دو دستگی ملّتها را تضعیف می کند و حرکت آنها را سرد و آهسته می کند. تفرقه از ابزارهای مهم شیطان نیز هست: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ( بقره 208 )

هزار ابزار هنری و غیر آن در دست آمریکاست تا انسانها را از فطرت پاکشان منحرف کند، شیطان نیز تسلّط خود را با همین ابزارها کامل می کند: (وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ وَأَجْلِبْ عَلَیْهِمْ بِخَیْلِکَ وَرَجِلِکَ وَشَارِکْهُمْ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَولَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا یَعِدُهُمُ الشَّیْطَانُ إِلَّا غُرُورًا).

آمریکا اجازه نمی دهد تا ملتهای مستضعف اعتماد به نفس داشته باشند و توانایی خودشان را باور کنند، می خواهد که هر کس غیر از خودش، سرخورده و ضعیف باشد. شیطان نیز انسانها را خوار می کند و ارزش نفس آنها را در چشمشان کم می کند: وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا.

و بدین سان، مقابله با آمریکا مقابله با یک «دین» نیست! بلکه مقابله با خود پرستی و بی دینی است. عمق شعار «آزادی و دموکراسی» در نظر آمریکا همان آزادی از بند دین و سرکشی در مقابل خداست! همان کاری که شیطان را تبدیل به شیطان رجیم کرد و سالها عبادات او را به هدر داد. حمایت از انسان در نظر او به معنای فرار از بندگی خداست و این را در عمل نشان داده است.

آمریکا دست پشت پرده ی همه ی مشکلات است، همانطور که شیطان عامل نهفته ی رنج ها است. با این حال این آمریکاست که در لباس یک دوست ظاهر شده و خودش را خیرخواه ما جا می زند، این دو رویی را هم از خود شیطان به ارث برده، آنجایی که شیطان برای حضرت آدم قسم یاد کرد که «خیر تو را می خواهم...» (و قاسمهما إنی لکما لمن الناصحین).

نتیجه اینکه شیطان فقط آن شیطان جنی نیست! بلکه به حکم قرآن برخی شیاطین، شیاطین انسی هستند و شأن و جایگاه آنها معارضه با اهدف رسول و ولیّ الهی است: وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نِبِیٍّ عَدُوًّا شَیَاطِینَ الإِنسِ وَالْجِنِّ یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاء رَبُّکَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُونَ.