در حالی که در این آشفته بازار اقتصادی همه توقع دارند که از راه غیر قانونی و با ضربه فنی مشکلات را حل کنند، اما هیچ کس انگشت اتهام را به سمت مجلس دراز نمی کند. در حالی که بنی صدر هم با رأی به عدم کفایت مجلس کنار گذاشته شد و نه با ضربه فنی امام!
البته روشن است که از پشت صحنه کسانی که دارند روی فکر مردم کار می کنند، روی چیزی دست می گذارند که حساسیت زا باشد و بشود با آن مردم را به آشوب کشاند! وگرنه اگر ماهواره ها این مطالبه را در مردم ایجاد کرده بودند که: سراغ نمایندگان مجلس شهر خودتان بروید و از آنها مطالبه ی مسالمت آمیز کنید که به دولت فشار وارد کنند، تا به حال همه ی مشکلات حل شده بود.
به هر حال ما از عملکرد رهبری و تمام زیر مجموعه های او که مستقیماً تحت نظر اوست راضی هستیم و تا به حال فساد عظیمی در آنها ندیده ایم.
نه در سیستم سپاه، نه در نیروی انتظامی نه در قوه قضائیه و نه در صدا و سیما خبری از آن فسادهای میلیاردی نیست (گرچه حرف و حدیث و تخریب های غیر مستند در مورد آنها هم زیاد است).
همه کاره ی اقتصاد کشور از نظر قانونی دولت و مجلس است، که آنها هم به طرز عجیبی دستشان با هم است و با هم بر علیه مردم همکاری دارند!
توضیحی در مورد قوه ی قضائیه:
از دور که نگاه می کنیم شک می کنیم که چرا قوه ی قضائیه خوب کار نمی کند و جلوی فساد را نمی گیرد؟
اما حقیقت این است که قوه ی قضائیه نمره ی قابل قبولی داشته است و البته اطلاع رسانی عملکردش ضعیف بوده است. پسر هاشمی، برادر روحانی، و برادر جهانگیری همه کسانی هستند که قوه ی قضائیه مچ آنها را گرفته است.
لکن مشکل مملکت ما این است که فساد در آن سهل و آسان است و پیشگیری وجود ندارد. از طرفی پروسه ی محاکمه ی قضائی پروسه ای وقت گیر و زمان بر است و قاضی به اندازه ی کافی وجود ندارد.
یعنی ما مشکل قانونی داریم که فساد را تسهیل می کند و مجلس باید آنها را برطرف کند.
