بهانه ای که خود مردم دستمان می دهند تا در مورد انتخابات روشنشان کنیم...
امروز که مشکلات جامعه و دزدیها و کم کاری های مسؤولین بر سر زبانها افتاده، باید با این مشکل همراه شد و از آن استفاده کرد. به جای اینکه منفعلانه از آن فرار کنیم!
این گفت و گو بین من و مردم آنقدر تکرار شده که دیگر دارد حالم به هم می خورد. شکر خدا هربار هم با این چینشی که خدمتتان عرض می کنم جواب داده است و بحث را به نتیجه رسانده است.
در این روزها بزرگترین وظیفه ی خودم را روشنگری نسبت به انتخابات می دانم و خوشبختانه خود مردم سر صحبت را باز می کنند و راه را برای ما هموار می کنند.
اولاً واقعاً به مردم حق بدهید و غمخوار آنها باشید. آنطور که رهبری به ما طلبه ها دستور دادند.
دوماً وقتی طرف مقابل خوب از مشکلاتش گفت، شما بگویید: انشاء الله انتخابات بعدی انتخاب بهتری انجام می دهیم تا دوباره اینها قدرت پیدا نکنند.
اینجا چند سؤال اساسی در ذهن مردم هست که به سادگی می توان به آن پاسخ داد:
- رئیس جمهور هم عوض شود وضع همین است که هست. مثل اینکه تا امروز هر رئیس جمهور که آمده وضع همین بوده.
: می بینیم که هر رئیس جمهور که می آید «قطاری» مسؤولین زیر دست را عوض می کند. پس به هر حال بی تأثیر نیست.
- از کجا تشخیص بدهیم چه کسی خوب است؟ ما که اطلاعاتی نداریم!
: ساده ترین معیار ساده زیستی است که در وصیت نامه امام به آن تأکید شده. اگر رئیس جمهور از طبقه ی اشرافی باشد چطور می تواند برای مردم دل بسوزاند؟! در حالی که می بینیم اکثر رئیس جمهوری های قبلی از طبقه ی اشرافی بوده اند.
- شاید ریا باشد؟ از کجا ساده زیستی را تشخیص بدهیم؟
: عمده اشتباه مردم این نبوده که درست تشخیص نداده اند. عمده اشتباهشان این بوده که به یک وعده غذا و یک خرده پول رأیشان را فروخته اند! در حالی که اگر بخواهند به افراد ساده زیست رأی بدهند باید به آنهایی رأی بدهند که از این ریخت و پاشها در تبلیغات انتخاباتشان ندارند!
- یک رئیس جمهور اولش خوب است بعد خراب می شود! با این چکار کنیم؟
: علت این است که رئسای جمهور امید دارند که هرقدر که خراب کردند، با کمی تبلیغات و زبان ریختن دوباره از مردم رأی جمع کنند. در حالی که اگر حساب دستشان باشد که اگر خراب کنند دیگر رأی نمی آورند، خودشان را جمع می کنند.
یک خصلت بدی ما داریم که می گوییم همان قبلی بهتر بود. به همین خاطر دنبال آینده ی بهتر نیستیم و می خواهیم به گذشته برگردیم. این فکر خیلی ضربه زده است و جبهه ی نفاق را دوباره به میدان آورده است. در حالی که رأی ندادن به آنها که خراب کرده اند بهترین اعتراض نسبت به آنهاست و از هر محاکمه بدتر است.
