رهبری اجازه ی استضاح دولت را نخواهد داد!

با دوباره جرقه خوردن بحث استیضاح روحانی این دغدغه به ذهنها آمده که آیا رهبری از این کار ممانعت خواهند کرد؟

در موارد مشابه بارها رهبری ورود کرده اند و مانع کارهای ضربتی شده اند.

انتظار می رود که این بار هم همین اتفاق بیتفد.

چرا؟

علت این است که در افکار عمومیامروز بسیاری از مردم مشکلات را از آستین دولت نمی بینند! اگر مشکل را از دولت می دیدند شاید اصلاً به آن رأی نمی دادند. مشکل را متوجه اصل نظام می دانند و همین اجازه ی هرگونه ریسکی را از دست نظام می رباید.

با اینکه شأن رهبری این است که جاهایی که اصل انقلاب به خطر بیفتد ورود کند و از اختیار قانونی ولایت مطلقه استفاده کند، اما شرایط به گونه ای است که با ورود رهبری هم این خطر از سر انقلاب مرتفع نمی شود.

پس چه کار باید کرد؟؟

فقط می توان گفت: تف سربالا! آش کشک خاله! مردمی که به اصل نظام بدبین هستند، رهبری ورود بکند یا نکند کارهای او را کج می فهمند. برای این مردم نمی شود دل سوزاند. خربزه ای است که خودشان خورده اند و باید پای لرزش بنشینند... برای انقلاب چه کنیم؟؟ فقط روشنگری و دعا...

شیخ پیر! تن فروشی برکت ندارد...

آن هفته برای چندمین بار بود که رهبری از دولت به خاطر اجرای سند 2030 در مدارس انتقاد کرد. دولت با وجود تأکیدات أکید رهبری پایش را توی یک کفش کرده که حتماً فرهنگ ایرانی اسلامی را به باد بدهد و برود.

کمی عقلانیت کافی است تا این سؤال را از خودتان بپرسید: روحانی چه مابإزائی در مقابل اجرای این سند دریافت می کند؟ اصلاً انگیزه اش چیست و چه چیزی به او می رسد؟؟ نکند قولی داده و در قبال آن امتیازی گرفته؟! نمی دانم ولی هرچه گرفته پول کثیفی بوده که این بی برکتی را به بار آورده...

اگر بیشتر عاقل باشید سؤال دیگری هم به ذهنتان می آید: به جز سند 2030 جناب روحانی چه چیزهای دیگری را فروخته و چه سندهایی را امضا کرده؟ آیا ما از همه ی آنچه او مخفیانه کرده باخبریم؟؟

سؤال دیگری هم هست! آیا اصلاً روحانی با این خودشیرینی هایی که کرده، مابإزائی هم برای ملت دریافت کرده؟؟ یا اینکه چوب حراج به دارایی مملکت زده برای جیب خودش؟؟ مثل اینکه اخیراً به سهم بخش درمان و بیماران کرونایی دست درازی کرد برای دانشگاه دخترش...

آقای توهم! خودت را کدام کاراکتر فرض کرده ای؟

صلحی که به رهبر ما تحمیل شد صلح با تو بود! آن هم تا موعد معلوم. وقتش که برسد باید بروی و پشت سرت را هم نگاه نکنی...

بعد از تو هرکس از تیر و طایفه ی تو سر کار بیاید یزید است و قطعاً با او سر صلح و سازی نخواهیم داشت.

اف بر مردمی که تو را به رهبر عزیز ما تحمیل کردند...

آقای اعتماد به نفس! مردم دیگر نه تو را میخواهند و نه مذاکره تو را

لطف بزرگی در حق امام زمان کردی! طوری آبروی مذاکره را بردی که دیگر تا صد سال کسی اسمش را نیاورد.

رهبری را با امام حسن تشبیه کردی و ما را هم لابد با یاران بی خاصیت او!

خوب میدانی که اگر رهبران اشاره بکند یک روزه بساط اربابان غربی تو را هم جمع میکنیم! سر راه تو را هم زیر پا به میکنیم...

اقای رئیس جمهور! خودت چطوری؟؟

راستش رو بگو امروز توی خواب کیو دیدی که تقصیرها گردنش بوده؟؟

- یه روز تقصیر دولت قبل...

- یه روز تقصیر خود نظام...

- یه روز تقصیر پولهایی که خرج سوریه می شه...

- یه روز تقصیر کرونا...

- یه روز تقصیر تحریم...

 

ولش کن، خودت چطوری؟؟ 

قبل از اینکه پای حرف کسی بنشینی، از خط و مشی او سؤال کن

گاهی به ما دستور داده اند که: به گوینده نظر نکنید، بلکه به گفتار او دقت کنید، و اگر سخن حقی بود بپذیرید (مولی امیرالمؤمنین)

گاهی هم برعکس! به ما دستور داده اند که حق و حقیقت را بر مدار کسانی که معصوم و عاری از خطا هستند، مورد سنجش قرار بدهید (در زیارات معصومین).

حقیقت این است که گاهی برجستگی افراد مانع می شود که در مورد صحت یا سقم سخنانشان دقت به خرج بدهیم و تحت تأثیر شخصیت آنها، از نقدشان غافل می شویم و همین زمینه ی انحراف ما را ایجاد می کند. یا برعکس؛ گاهی فرومایگی افراد باعث می شود که سخن حق را از زبان آنها نادیده بگیریم و بی توجهی کنیم. باز هم تحت تأثیر شخصیت افراد قرار گرفته ایم.

اما اگر از اینگونه موارد نباشد، در حالت طبیعی اتفاقاً خیلی مهم است که حرف را چه کسی زده است. سخنی که هیچ ندانیم چه کسی گفته است، ممکن است تیری باشد که از زبان دشمن ما خارج شده باشد و با ظاهری آراسته، ما را هدف گرفته باشد.

امروز آن روزی است که باید حرف را با شناسنامه اش مورد ارزیابی قرار بدهیم. به حرفهای حرام زاده و بی پدر و مادر اصلاً نباید توجه کنیم! مخصوصاً امروز که حق و باطل کاملاً مواضعشان را جدا کرده اند و تمام آن چیزهایی که اینها از آن دفاع می کنند، آنها به آن حمله می کنند!

از ابتدای مطرح شدن آقای رئیسی عده ای نقطه قوتهای او را به عنوان نقطه ضعف نشان دادند؛ تا به امروز که عده ای به خاطر اجرای عدالت با او مخالفت می کنند و هشتک #اعدام_نکنید به راه می اندازند.

عجیب است که نقطه قوتهای مجلس فعلی هم نادیده انگاشته می شود و از هر آسمان و ریسمانی برای او سوژه ی انتقاد می تراشند!

جا دارد خدا را شکر کنیم که عیب و ایرادهای قوه ی قضائیه و مجلس ما همین هاست که اینها در بوق و کرنا کرده اند! خدا را شکر که عیب مجلسی های ما این است که عده ی معدودی از آنها طبق حقوق متداول و قانونی آنها، برای دریافت خودرو به قیمت واقعی اقدام کرده اند و به جای دولتی های فعلی و مجلسی های قبلی که هدایای زیر میزی میلیاردی می دادند و می گرفتند، اینها کوچک ترین کارهایشان زیر زره بین ملت قرار می گیرد و مجبور می شوند از کوچکترین اشتباهشان عقب نشینی کنند. خدا را شکر! اگر آتوی دیگری از آنها داشتند، همان ها را فریاد می زدند. اما مجبور اند به واکسن آنفلوآنزای آنها گیر بدهند.

حالا مردم شاید به خودشان بیایند و بپرسند: آیا این رانتها مخصوص این مجلس است یا از قبل بوده؟ آن وقت جای این سؤال می شود که: چرا تا به حال ما نمی دانستیم و توجه نمی کردیم؟؟ و آن وقت به این نتیجه می رسند که: حرف را از زبان کسی شنیده اند که نباید ناشناخته به حرفهایش گوش می دادند...

#مجلس_طراز_انقلاب

#گام_دوم_انقلاب
#سواد_رسانه_ای

حیوونکی نماینده ها! چرا بهشون گیر می دین...

وقتی برای امثال نوید افکاری قاتل هشتک #اعدام_نکنید می زنند، احتمالاً به امثال رانت خواران دولتی و مجلسی باید مدال افتخار هم بدهند! توجیهش که کاری ندارد. «بیچاره ها شخصیت های تراز اول مملکت ما هستند! چرا باید کمتر از شاستی بلند سوار شوند؟! نمی ترسید که به آنها بد بگذرد و از کارشان دلسرد شوند؟؟ خانواده هایشان چه؟ خوشتان می آید پیش دوست و فامیل سرخورده بشوند؟؟»

می شد از چشمانشان خواند که تحمل هزینه ی مبارزه با فساد را ندارند! به همین خاطر هم به فساد رأی دادند! خدا نکند بفهمند که آشفته بازاری که شاهدش هستیم هزینه های مبارزه با فساد است! از اولش هم تعارفی می گفتند از فساد متنفر اند. وگرنه وقتی جای جلاد و شیاد را عوض می کردند معلوم بود که تحمل مبارزه با فساد ندارند. زمان امیرالمؤمنین هم مردمی که تشنه ی عدالت بودند، روی عدالت شمشیر کشیدند...

به قول دوستان می گفتند: روحانی بالأخره یک روز دوره اش تمام می شود و می رود. اما چه کار کنیم تا تفکری که روحانی را سر کار آورد؟؟