بزنگاه شکر نعمت

رئیسی عزیز، نعمتی بود که از دست رفت؛ نعمتی به سان دیگر نعمت‌های خدا که از دست رفتن آن‌ها از سنت‌ها و قوانین الهی تبعیت می‌کند. قوانین نعمت در این عالم مثلاً چیست؟

ذَلِکَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ؛ این، بخاطر آن است که خداوند، هیچ نعمتى را که به گروهى داده، تغییر نمى‏دهد؛ جز آنکه آنها (حالت و وضعیت) خودشان را تغییر دهند. (انفال: 53)

می‌شد که آن نعمت باقی بماند؛ بستگی به ما داشت. مثل اینکه ارتقا و ازدیاد نعمت به عملکرد ما بستگی داشت.

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ ...؛ و هنگامى که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزارى کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود...» (ابراهیم: 7)

این عبارت از زبان حضرت موسی در قبال کدام نعمت است؟ نعمت انقضای حکومت فرعون و حاکمیت دین خدا و تغییر شرایط به نفع اهل ایمان (ر.ک: ابراهیم: 5-6). اعلام همگانی این عبارت هم برای این است که اولاً نعمت، نعمتی همگانی بوده است؛ و ثانیاً به جهت اهمیت مسئله باید به گوش همگان می‌رسیده است.
رئیسی باید می‌رفت. رئیسی را قدر ندانستیم که رفت. نه از آمدنش به طور شایسته استقبال کردیم؛ و نه وقتی که آمد به شایستگی قدردان زحماتش بودیم. می‌شد که رئیسی نرود؛ و می‌شد که توفیق بیشتری برای خدمت پیدا کند و نعمت بر ما کامل‌تر بشود. رئیسی همان مقداری برای ما نعمت بود که ما قدردان کمالات او بودیم.
حالا البته هنوز آن نعمت تبدیل به نقمت نشده است. فرصتی دوباره برای شکر نعمت به وجود آمده است؛ و بزنگاهی دوباره برای انتخاب. دست ماست که نعمت را قدر بدانیم، نعمت یک انتخاب شایسته؛ و پیش از آن، نعمت حکومتی که سال‌هاست در هوای آن نفس می‌کشیم.
فارق از اینکه چه کسی روی کار بیاید، همین که با رأی خود شکر نعمت حاکمیت دین خدا را به جا آوریم، می‌توانیم امیدوار باشیم که خدا نعمت را تبدیل به احسن کند؛ وگرنه اگر کار در جای دیگر گره خورده باشد، هر قدر هم که ما به انتخاب خود دلخوش باشیم، خدا می‌تواند نعمت را به تباهی بکشاند تا زحمات ما همه به هدر برود. به تعبیر مرحوم آیت الله بهجت: «صدام هم که برود؛ دویست دام می‌آید».

امانتی که باید به اهلش سپرد

 

مطالبه ی به حق عدالت اقتضاءاتی دارد که بدون رعایت این اقتضاءات، آن مطالبات به سر انجام نمی‌رسد.
از جمله اقتضاءات آن این است که اجرای عدالت را باید به اهل عدالت سپرد و از آنهاست که اجرای عدالت انتظار می‌رود. وقتی کسی در مسند قدرت قرار می‌گیرد که خودش با عدالت سنخیتی ندارد، مطالبه ی عدالت از او نیز، آب در هاون کوبیدن است.
بر این اساس، آیات قرآن کریم از یک حق و تکلیف متقابل پرده برداشته و حکمرانی عادلانه را که حقی همگانی است، در برابر یک تکلیف همگانی قرار داده اند. آن تکلیف و وظیفه که بسیاری عادت دارند با فرافکنی، از بار مسئولیت آن شانه خالی کنند «انتخاب صحیح» و سپردن کارها به شایستگان است. وقتی مردم به وظیفه‌ی خودشان نسبت به انتخاب حاکمان شایسته و حمایت از ایشان درست عمل کنند، می‌توانند امیدوار باشند که انتظارات اجتماعی آنان نیز به درستی برآورده شود و سرتاسر جامعه رنگ عدالت به خود بگیرد.

إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ؛ خداوند به شما فرمان مى‏دهد که امانتها را به صاحبانش برسانید! و هنگامى که میان مردم داورى مى‏کنید، به عدالت داورى کنید!  (نساء: 58)

امانت در فقرۀ نخست (که باید به اهلش برسد) به «امامت و پیشوایی» تفسیر شده است (تفسیر قمی، ج2، ص198: فالأمانة هی الإمامة؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص249: أدوا الولایة إلى أهلها) و فقرۀ دوم (حکم به عدالت) نیز بنا بر روایات تکلیفی متوجه حاکمان به حق است، در قبال اینکه مردم امانت را به ایشان سپرده‌اند (بصائر الدرجات، ج1، ص476).
بر این اساس با اینکه ظاهراً ابتدا و انتهای آیه خطاب به عموم است و تکلیف مشترک عموم مسلمین را بیان می‌دارد، اما در واقع دو تکلیف برای دو صنف از مسلمین است، یکی متوجه طبقه حاکمیت و دیگری متوجه طبقه رعیت.

دل‌خوش به کدامین وعده

در عرصه های مختلف زندگی، بین دوراهی هایی قرار می گیریم که تصمیم درست ما موفقیت‌های ما را رقم می زند. اجمالاً جای بحث ندارد که تصمیم عاقلانه به موفقیت ختم می شود و تصمیم احساسی و عجولانه به شکست منتهی می شود؛ اگر بحثی باشد در این است که کدام تصمیم، عاقلانه است؟

در قرآن کریم، اما، هر تصمیم ـ عاقلانه یا احساسی ـ پاسخ به ندای یک طیف از افراد دانسته شده است. کسی که عاقلانه تصمیم می گیرد، در واقع به وعده ی خدا دل خوش کرده است و کسی که احساسی و هواپرستانه تصمیم می گیرد، در واقع به وعده ی شیطان فریفته شده است. این است که وعده های شیطان همه پوچ و سراب است:

وقتی کار از کار گذشت، شیطان گفت: خدا به شما وعده ی راستین (و صادقانه) داد و من هم به شما وعده دادم، اما خلف وعده کردم. من بر شما تسلطی نداشتم جز اینکه ندا دادم و شما اجابتم کردید، پس مرا ملامت نکنید و فقط خود را ملامت کنید (ابراهیم: آیه22)

آنهایی که به وعده ی شیطان (یا همان هوا و هوس) دل خوش می کنند، از اینکه حرف دلشان را به کرسی نشانده اند، سرمست‌اند و احساس آزادی می‌کند، در حالی که آنها هم ندانسته در صف شیطان سینه زده اند و از ایده و تز او جانب داری کرده اند؛ پس آن‌ها هم در واقع دربند دیگری هستند و آب در آسیاب کسی ریخته اند که اتفاقاً خیرخواه ایشان نیست!

این گروه وقتی با وعده ی خدا مواجه می شوند، با همان نگاه عجولانه و هواپرستانه از آن اشکال تراشی می کنند و آن را مثلاً «غیر عملیاتی» توصیف می‌کنند، در حالی که وعده ی خدا را فقط با عقل و سنجش و دوراندیشی می توان ارزیابی کرد. «هوا» در ارزیابی دستاوردهای «عقل»، انصاف ندارد.

بالأخره این ما هستیم که با عینک عقل ـ و نه هوس ـ باید وعده های الهی را از وعده های شیطانی تشخیص بدهیم، چون وعده‌های شیطانی به ناچار عملیاتی نیستند و خلف وعده از آن‌ها قطعی است. در حالی که وعده‌های الهی تضمین شده و دوسر برد هستند و عاقبت خوشی از آن‌ها در انتظار است.

 

حالا این دو طرز سخن را به وجدان خودتان عرضه کنید و ببینید کدام ندای عقل است و کدام ندای هوا و هوس.

 

«نمی شود و نمی‌توانیم؛ اگر می‌شد تا حالا می‌توانستیم! باید در برابر قلدرمآبان عالم کوتاه بیاییم و دشمنی‌ها را کنار بگذاریم، تا شاید آن‌ها لطفی به ما بکنند و از فشار وارد کردن بر ما کوتاه بیایند. همسایه ها را بیخیال! هم‌کیشان و هم‌مسلکان را بی‌خیال. از این‌ها که قرار نیست برای ما آبی گرم شود. منافع مشترک ما لابد با مردم آن طرف دنیا است. اصلاً همان قبلی بهتر بود. از آن بهتر قبلی ترِ آن بود. کاش آن روزها تکرار بشود...»

 

«کجا خواستیم و نشد؟ هرجا نشد، حتماً نخواستیم. اگر هم نشد، به آخر خط که نرسیده ایم؛ آن شکست را پلی قرار می دهیم برای موفقیت‌های بعد. ایده‌ها و برنامه ها در نظر داریم که هنوز  نیازموده ایم. ظرفیت‌های فراوانی هم درون کشور خودمان داریم که تا آنها را شکوفا نکرده ایم، چشم طمع به خارج نمی‌دوزیم. چه کسی قرار است برای ما، غیر از خودمان، دل بسوزاند؟ کسی که برای مردم کشور خودش نتوانسته کاری بکند؟ چطور  دشمنی‌ها را اینقدر ساده و سطحی می‌بینیم، که انگار با یک چایی خوردن قابل حل و فصل است؟ آیا قرار است آزموده را دوباره بیازماییم و از یک سوراخ دوباره گزیده بشویم؛ آیا قرار است به خاطر خرده اشکالات نامید شویم و عقب گرد کنیم و به تمام پیشرفت‌هایی که با خون دل به دست آورده ایم و آمار و ارقام گواه آن است، پشت پا بزنیم. مگر جز این است که آینده روشن است و خدا آینده را برای خوبان عالم تضمین کرده؟ از آینده هیچ دلهره و هراسی نداریم، جز اینکه باید مواظب باشیم صف خودمان را از خوبان عالم جدا نکنیم که آن وقت، آینده به ضررمان تمام خواهد شد».

 

مجموعه پوستر دولت رئیسی: دستاوردها

آزاد سازی پول های بلوکه شده

اقتصاد دانش بنیان

جهش صادرات

گسترش ظرفیت های تجاری

عضویت در بریکس و شانگهای و نتایج آن

مجموعه پوستر دولت رئیسی: اقدامات

اقدامات حوزه آب

اقدامات حوزه برق

گسترش صادرات

اقدامات حوزه گندم

پیمان های بین المللی

اهتمام ویژه به همسایگان

توسعه زیرساخت ها _ کریدورها

بهداشت و درمان

مجموعه پوستر دولت رئیسی: چالشها

بحران آب

بحران برق

بحران بدهی

بحران گندم

بحران تعامل خارجی

 

رأی بی رأی؛ حتی به قیمتِ ...

؟؟رأی بی رأی??

 

♨️آش داغه♨️

 

😵‍💫یکی میزنه کاسه رو می‌شکنه
🙄یکی به آشپز گیر می‌ده و می‌گه آشپز قبلی بهتر بود
😑یکی هم بعد سه سال میگه: من می‌دونم! هنوز آش داغه...

 

 

«این کلیپ رو حتماً ببینید»

کتاب صوتی خان هفتم در طلیعه ظهور- کتابی که حال دل این روزهاتون رو بهتر می کنه

هدیه ی ما به شما کتابی هست که هم تاریخیه، هم قرآنیه، هم مهدویه و هم یه جور داستانی.

کتاب خان هفتم کتابی هست که نگاه شما رو به تاریخ و جای خودتون توی تاریخ عوض می کنه و بعد از اینکه شما رو توی گذشته ها و آینده ها سیر داد، به امروز خودتون بر می گردونه تا بهتر درک کنید که توی چه مقطع حساسی قرار دارید.

این کتاب رو به هیچ وجه از دست ندید.

اینجا قسمت هایی از این کتاب رو برای شما به پادکست صوتی تبدیل کردیم. صوت ها رو هم به قسمت های 7-8 دقیقه ای تقسیم کردیم تا با لذت و بی دغدغه گوش بدید.

توجه به تاریخ بهترین شروعه برای کسایی که می خوان نگاهشون رو به دنیا عوض کنن و از واقعیت ماجرا آگاه تر بشن. تمام رنج و زحمت های این روزهای ما با کلیدواژه ی «انتظار و مهدویت» معنا پیدا می کنه و این کتاب این کار رو به خوبی انجام داده.

اگر دوست دارید داستان رو از اولش بشنوید تا درست در جریانش قرار بگیرید؛

اگر از شباهت های جریان بنی اسرائیل و امت پیامبر اسلام چیزی نمی دونید؛

اگر دنبال یه ادبیات متفاوت برای جهاد تبیین هستید؛

اگر دلتون برای امام زمانتون تنگ شده؛

و اگر دلسوز آینده ی کشورتون هستید، حتماً این کتاب رو از دست ندید.

 

دریافت صوت: (مجموعاً دو ساعت)

 

هفت دقیقه اول

🔹از سنت‌های قرآن در مورد امت‌ها چه می دانید؟
🔹آیا می‌توانیم داستان خودمان را با داستان امت‌های پیشین مقایسه کنیم و جای خودمان را در تاریخ پیدا کنیم؟
🔹آیا مسئله‌ی انتظار و فرج هم در قالب سنت‌های قرآن می‌گنجد؟

 

هفت دقیقه دوم

🔹آیا قرآن در مورد امتهای پیروز هم صحبت کرده؟
🔹کدام امتها از دست خدا آفرین گرفته اند؟
🔹داستان امت ما مسلمانان شبیه کدام الگوی قرآنی است؟

 

هفت دقیقه سوم

🔹شباهت جریان حضرت موسی و حضرت محمد (ص)؛
🔹زحماتی که به ثمر ننشست؛ نعمت بادآورده‌ای که به باد رفت؛
🔹وقتی ولیّ خدا تنها می‌ماند...

 

هفت دقیقه چهارم

🔹معامله‌ی استثنائی بین خدا و فرزندان حضرت ابراهیم؛
🔹چه شد که بنی اسرائیل در عمل به وعده ی الهی ناکام ماندند؟

 

هفت دقیقه پنجم

🔹تغییر شرایط و سخت‌گیری خدا پس از وفات رسول خدا (ص) تا زمان رسیدن به فرج؛
🔹از ما چه انتظاری می رود؟ در این دوران «گذار» دنبال چه می‌گردیم؟

 

هفت دقیقه ششم

🔹بخش‌هایی از دعای ندبه که کمتر به آن توجه می‌شود؛
🔹کار نیمه‌تمام پیامبر خدا(ص) را چه کسی باید تمام کند؟
🔹کار نیمه‌تمام حضرت موسی(ع) را چه کسی تمام کرد؟

 

هفت دقیقه هفتم

🔹نمای کلی از جریان فتح داودی
🔹جریان فتح مهدوی چقدر به جریان فتح داودی شبیه است؟
🔹عدد کلیدی 313
🔹نقیب دوازدهم در کلام شیخ صدوق

 

هفت دقیقه هشتم

🔹انتظارات نامعقول کسانی که صحنۀ امتحانات را باور ندارند
🔹آیا صحنۀ غربال و امتحانات الهی سراشیبی سقوط است؟ 
🔹خدا از سخت‌گیری بر مؤمنان چه هدفی را دنبال می کند؟
🔹افتخار کارهای بزرگ برای انسان‌های بزرگ

 

هفت دقیقه نهم

🔹خان اول چیست؟ اولین شرط قدم نهادن در مسیر فرج چیست؟
🔹 امام زمان (عج) برای چه نوع مشکلاتی به کمک شیعیان می آیند؟
🔹 مقایسه ای بین چهار قوم در عیار دشمن ستیزی
🔹 طبق آیات قرآن کریم، مردم ایران در دشمن ستیزی چه نمره‌ای دارند؟
 

 

هفت دقیقه دهم

🔸گام دوم به سمت ظهور: دعوت و بیعت با امام
🔸دعوت‌هایی که پیش از این دردسر ساز شدند
🔸چطور باید از امامی که نمی‌بینیم دعوت به عمل آوریم؟
🔸از مفاد عهدی که در دعاها با اماممان برقرار می‌کنیم چه می‌دانیم؟
🔸معنای سلام دادن در روایت امام صادق(ع)

 

هفت دقیقه یازدهم

🔸مقایسه بین سه الگو از منتظران
🔸سوء تفاهم در معنای انتظار 
🔸سیمای منتظر واقعی در جریان عاشورا

 

هفت دقیقه دوازدهم

🔸پردۀ سوم از هفت خان رسیدن به ظهور
🔸مسئولیت پذیری و مرد عمل بودن
🔸پاسخ امام باقر(ع) به این تفکر که با آمدن امام زمان یک‌شبه همه چیز درست می‌شود!
🔸نیت‌های متعالی اصحاب حضرت مهدی و اثر آن در همت‌های بلند

 

هفت دقیقه سیزدهم

🔸پردۀ چهارم: ولایت‌پذیری از یک انسان معمولی!
🔸وقتی آب هست، تیمم چرا؟!
🔸چرا خدا یک‌باره «بقیة الله» را به داد مردم نرساند؟
🔸معیارهای ارزش‌گذاری من و شما چیست؟
🔸سطح ریزش‌ها در پردۀ ولایت‌پذیری چقدر است؟

 

هفت دقیقه چهاردهم

🔸پردۀ پنجم و ششم حرکت به سمت ظهور
🔸شرایط کشورهای منطقه در عصر ظهور چگونه خواهد بود؟ اقتدار شیعیان در چه سطحی خواهد بود؟
🔸نگاه جهانی و فرامرزی یاران منجی در پردۀ پنجم
🔸پردۀ ششم: آزمون شکم یا آزمون از خود گذشتگی یا ...
🔸نهری که در داستان طالوت آمده برای یاران حضرت مهدی (عج) چگونه تکرار خواهد شد؟

 

هفت دقیقه پانزدهم

🔸آخرین پرده از هفت خان رسیدن به ظهور
🔸تقابل دو گفتمان: ترس و ناامیدی، یا ایمان به وعده‌های الهی
🔸آن‌جایی که بدون جهاد تبیین کار پیش نمی‌رود
🔸چطور انسانی‌هایی می‌توانند بر دیو نامرئی «ترس» غلبه کنند

 

هفت دقیقه شانزدهم

🔸نتایج مقایسۀ جریان مهدوی و داوودی
🔸آیا ظهور زمان مشخصی دارد؟
🔸منجی چطور به مردم معرفی می‌شود؟
🔸کاراکتر کلیدی «سفیانی»
🔸اتفاق ظهور چقدر باید واضح و روشن باشد؟
🔸علت عجله‌های شیعیان نسبت به امر ظهور

 

هفت دقیقه هفدهم

🔸از فتنه های آخر الزمان چطور عبور کنیم؟
🔸راه‌هایی مطمئن برای تشخیص مدعیان دروغین از اهل حق و حقیقت
🔸5 ملاک قرآنی برای تشخیص حق از باطل

 

✍️بخشی از متن کتاب #خان_هفتم_در_طلیعۀ_ظهور 

 

🔻فردی از اصحاب امام صادق(ع) به محضر ایشان شرفیاب شد و عرض کرد: فدایت شوم! من به خدا شما و دوست‌داران شما را دوست دارم. آقای من، چقدر شیعیان شما زیاد هستند! حضرت فرمود: «آن‌ها را نام ببر.» گفت: زیادند. فرمود: «می‌توانی آن‌ها را به شمارش درآوری؟» گفت: بیش از این مقدار هستند که به شمارش درآیند.
🔹امام(ع) فرمود: «اگر تعداد مشخص ـ سیصد و اندی ـ کامل شود، حتماً آنچه در پی آن هستید [:فرج] محقق می‌شود؛ لکن [هر کسی را نمی‌توان شیعه نامید]، شیعۀ ما کسی است که صدایش از گوشش فراتر نمی‌رود و خشمش از جوارح خودش عبور نمی‌کند و در ستایش ما غلو نمی‌کند و با اولیای ما به مجادله نمی‌نشیند و با عیب‌جویان ما هم‌نشینی نمی‌کند و با بدگویان ما هم‌سخن نمی‌‏شود و با دشمنان ما دوستی نمی‌کند و با دوستان ما دشمنی نمی‌ورزد.»
🔻عرض کردم: پس چه کنم با این شیعیان صدرنگ که گویند ما بر طریق تشیع هستیم؟
🔹فرمود: «اینان بر اثر امتحانات دچار تفکیک و پاک‌سازی می‌شوند و تبدیل و جابه‌جایى در میانشان رخ خواهد داد و به قحطى و کمبودی که نابودشان سازد (مبتلا شوند) و شمشیرى که خونشان بریزد و اختلافاتى که پراکنده‌‏شان کند. همانا شیعۀ ما کسى است که همچون سگان پارس نکند و همانند کلاغ حرص نورزد و نزد مردم به گدایى دست نیازد، اگرچه از گرسنگى بمیرد.»
🔻عرض کردم: فدایت شوم! چنین افرادى را با این اوصاف در کجا جست‌وجو کنم؟
🔹فرمود: «آنان را در گوشه و کنار زمین بجوى. آنان کسانى هستند که زندگى ساده‌ای دارند و خانه‌به‌دوش در حرکتند. اگر [در جمع] حاضر شوند شناخته نمی‌‏شوند و اگر غایب شوند کسى جویای حال آنان نمی‌‏شود. اگر بیمار شوند عیادت نمی‌‏شوند، و اگر خواستگارى کنند کسی به ازدواج آنان رضایت نمی‌دهد، و اگر وفات یابند بر جنازۀ آنان کسى حضور نیابد. آنان کسانی‌‏اند که در اموالشان با یکدیگر مواسات می‌‏کنند و در آرامگاه خود با یکدیگر دیدار و ملاقات دارند. خواسته‌‏هایشان با یکدیگر اختلاف ندارد، هرچند از شهرهای متفاوت باشند.»

#اوصاف_سیصدوسیزده_یار