امانتی که باید به اهلش سپرد

 

مطالبه ی به حق عدالت اقتضاءاتی دارد که بدون رعایت این اقتضاءات، آن مطالبات به سر انجام نمی‌رسد.
از جمله اقتضاءات آن این است که اجرای عدالت را باید به اهل عدالت سپرد و از آنهاست که اجرای عدالت انتظار می‌رود. وقتی کسی در مسند قدرت قرار می‌گیرد که خودش با عدالت سنخیتی ندارد، مطالبه ی عدالت از او نیز، آب در هاون کوبیدن است.
بر این اساس، آیات قرآن کریم از یک حق و تکلیف متقابل پرده برداشته و حکمرانی عادلانه را که حقی همگانی است، در برابر یک تکلیف همگانی قرار داده اند. آن تکلیف و وظیفه که بسیاری عادت دارند با فرافکنی، از بار مسئولیت آن شانه خالی کنند «انتخاب صحیح» و سپردن کارها به شایستگان است. وقتی مردم به وظیفه‌ی خودشان نسبت به انتخاب حاکمان شایسته و حمایت از ایشان درست عمل کنند، می‌توانند امیدوار باشند که انتظارات اجتماعی آنان نیز به درستی برآورده شود و سرتاسر جامعه رنگ عدالت به خود بگیرد.

إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ؛ خداوند به شما فرمان مى‏دهد که امانتها را به صاحبانش برسانید! و هنگامى که میان مردم داورى مى‏کنید، به عدالت داورى کنید!  (نساء: 58)

امانت در فقرۀ نخست (که باید به اهلش برسد) به «امامت و پیشوایی» تفسیر شده است (تفسیر قمی، ج2، ص198: فالأمانة هی الإمامة؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص249: أدوا الولایة إلى أهلها) و فقرۀ دوم (حکم به عدالت) نیز بنا بر روایات تکلیفی متوجه حاکمان به حق است، در قبال اینکه مردم امانت را به ایشان سپرده‌اند (بصائر الدرجات، ج1، ص476).
بر این اساس با اینکه ظاهراً ابتدا و انتهای آیه خطاب به عموم است و تکلیف مشترک عموم مسلمین را بیان می‌دارد، اما در واقع دو تکلیف برای دو صنف از مسلمین است، یکی متوجه طبقه حاکمیت و دیگری متوجه طبقه رعیت.

کتاب صوتی خان هفتم در طلیعه ظهور- کتابی که حال دل این روزهاتون رو بهتر می کنه

هدیه ی ما به شما کتابی هست که هم تاریخیه، هم قرآنیه، هم مهدویه و هم یه جور داستانی.

کتاب خان هفتم کتابی هست که نگاه شما رو به تاریخ و جای خودتون توی تاریخ عوض می کنه و بعد از اینکه شما رو توی گذشته ها و آینده ها سیر داد، به امروز خودتون بر می گردونه تا بهتر درک کنید که توی چه مقطع حساسی قرار دارید.

این کتاب رو به هیچ وجه از دست ندید.

اینجا قسمت هایی از این کتاب رو برای شما به پادکست صوتی تبدیل کردیم. صوت ها رو هم به قسمت های 7-8 دقیقه ای تقسیم کردیم تا با لذت و بی دغدغه گوش بدید.

توجه به تاریخ بهترین شروعه برای کسایی که می خوان نگاهشون رو به دنیا عوض کنن و از واقعیت ماجرا آگاه تر بشن. تمام رنج و زحمت های این روزهای ما با کلیدواژه ی «انتظار و مهدویت» معنا پیدا می کنه و این کتاب این کار رو به خوبی انجام داده.

اگر دوست دارید داستان رو از اولش بشنوید تا درست در جریانش قرار بگیرید؛

اگر از شباهت های جریان بنی اسرائیل و امت پیامبر اسلام چیزی نمی دونید؛

اگر دنبال یه ادبیات متفاوت برای جهاد تبیین هستید؛

اگر دلتون برای امام زمانتون تنگ شده؛

و اگر دلسوز آینده ی کشورتون هستید، حتماً این کتاب رو از دست ندید.

 

دریافت صوت: (مجموعاً دو ساعت)

 

هفت دقیقه اول

🔹از سنت‌های قرآن در مورد امت‌ها چه می دانید؟
🔹آیا می‌توانیم داستان خودمان را با داستان امت‌های پیشین مقایسه کنیم و جای خودمان را در تاریخ پیدا کنیم؟
🔹آیا مسئله‌ی انتظار و فرج هم در قالب سنت‌های قرآن می‌گنجد؟

 

هفت دقیقه دوم

🔹آیا قرآن در مورد امتهای پیروز هم صحبت کرده؟
🔹کدام امتها از دست خدا آفرین گرفته اند؟
🔹داستان امت ما مسلمانان شبیه کدام الگوی قرآنی است؟

 

هفت دقیقه سوم

🔹شباهت جریان حضرت موسی و حضرت محمد (ص)؛
🔹زحماتی که به ثمر ننشست؛ نعمت بادآورده‌ای که به باد رفت؛
🔹وقتی ولیّ خدا تنها می‌ماند...

 

هفت دقیقه چهارم

🔹معامله‌ی استثنائی بین خدا و فرزندان حضرت ابراهیم؛
🔹چه شد که بنی اسرائیل در عمل به وعده ی الهی ناکام ماندند؟

 

هفت دقیقه پنجم

🔹تغییر شرایط و سخت‌گیری خدا پس از وفات رسول خدا (ص) تا زمان رسیدن به فرج؛
🔹از ما چه انتظاری می رود؟ در این دوران «گذار» دنبال چه می‌گردیم؟

 

هفت دقیقه ششم

🔹بخش‌هایی از دعای ندبه که کمتر به آن توجه می‌شود؛
🔹کار نیمه‌تمام پیامبر خدا(ص) را چه کسی باید تمام کند؟
🔹کار نیمه‌تمام حضرت موسی(ع) را چه کسی تمام کرد؟

 

هفت دقیقه هفتم

🔹نمای کلی از جریان فتح داودی
🔹جریان فتح مهدوی چقدر به جریان فتح داودی شبیه است؟
🔹عدد کلیدی 313
🔹نقیب دوازدهم در کلام شیخ صدوق

 

هفت دقیقه هشتم

🔹انتظارات نامعقول کسانی که صحنۀ امتحانات را باور ندارند
🔹آیا صحنۀ غربال و امتحانات الهی سراشیبی سقوط است؟ 
🔹خدا از سخت‌گیری بر مؤمنان چه هدفی را دنبال می کند؟
🔹افتخار کارهای بزرگ برای انسان‌های بزرگ

 

هفت دقیقه نهم

🔹خان اول چیست؟ اولین شرط قدم نهادن در مسیر فرج چیست؟
🔹 امام زمان (عج) برای چه نوع مشکلاتی به کمک شیعیان می آیند؟
🔹 مقایسه ای بین چهار قوم در عیار دشمن ستیزی
🔹 طبق آیات قرآن کریم، مردم ایران در دشمن ستیزی چه نمره‌ای دارند؟
 

 

هفت دقیقه دهم

🔸گام دوم به سمت ظهور: دعوت و بیعت با امام
🔸دعوت‌هایی که پیش از این دردسر ساز شدند
🔸چطور باید از امامی که نمی‌بینیم دعوت به عمل آوریم؟
🔸از مفاد عهدی که در دعاها با اماممان برقرار می‌کنیم چه می‌دانیم؟
🔸معنای سلام دادن در روایت امام صادق(ع)

 

هفت دقیقه یازدهم

🔸مقایسه بین سه الگو از منتظران
🔸سوء تفاهم در معنای انتظار 
🔸سیمای منتظر واقعی در جریان عاشورا

 

هفت دقیقه دوازدهم

🔸پردۀ سوم از هفت خان رسیدن به ظهور
🔸مسئولیت پذیری و مرد عمل بودن
🔸پاسخ امام باقر(ع) به این تفکر که با آمدن امام زمان یک‌شبه همه چیز درست می‌شود!
🔸نیت‌های متعالی اصحاب حضرت مهدی و اثر آن در همت‌های بلند

 

هفت دقیقه سیزدهم

🔸پردۀ چهارم: ولایت‌پذیری از یک انسان معمولی!
🔸وقتی آب هست، تیمم چرا؟!
🔸چرا خدا یک‌باره «بقیة الله» را به داد مردم نرساند؟
🔸معیارهای ارزش‌گذاری من و شما چیست؟
🔸سطح ریزش‌ها در پردۀ ولایت‌پذیری چقدر است؟

 

هفت دقیقه چهاردهم

🔸پردۀ پنجم و ششم حرکت به سمت ظهور
🔸شرایط کشورهای منطقه در عصر ظهور چگونه خواهد بود؟ اقتدار شیعیان در چه سطحی خواهد بود؟
🔸نگاه جهانی و فرامرزی یاران منجی در پردۀ پنجم
🔸پردۀ ششم: آزمون شکم یا آزمون از خود گذشتگی یا ...
🔸نهری که در داستان طالوت آمده برای یاران حضرت مهدی (عج) چگونه تکرار خواهد شد؟

 

هفت دقیقه پانزدهم

🔸آخرین پرده از هفت خان رسیدن به ظهور
🔸تقابل دو گفتمان: ترس و ناامیدی، یا ایمان به وعده‌های الهی
🔸آن‌جایی که بدون جهاد تبیین کار پیش نمی‌رود
🔸چطور انسانی‌هایی می‌توانند بر دیو نامرئی «ترس» غلبه کنند

 

هفت دقیقه شانزدهم

🔸نتایج مقایسۀ جریان مهدوی و داوودی
🔸آیا ظهور زمان مشخصی دارد؟
🔸منجی چطور به مردم معرفی می‌شود؟
🔸کاراکتر کلیدی «سفیانی»
🔸اتفاق ظهور چقدر باید واضح و روشن باشد؟
🔸علت عجله‌های شیعیان نسبت به امر ظهور

 

هفت دقیقه هفدهم

🔸از فتنه های آخر الزمان چطور عبور کنیم؟
🔸راه‌هایی مطمئن برای تشخیص مدعیان دروغین از اهل حق و حقیقت
🔸5 ملاک قرآنی برای تشخیص حق از باطل

 

✍️بخشی از متن کتاب #خان_هفتم_در_طلیعۀ_ظهور 

 

🔻فردی از اصحاب امام صادق(ع) به محضر ایشان شرفیاب شد و عرض کرد: فدایت شوم! من به خدا شما و دوست‌داران شما را دوست دارم. آقای من، چقدر شیعیان شما زیاد هستند! حضرت فرمود: «آن‌ها را نام ببر.» گفت: زیادند. فرمود: «می‌توانی آن‌ها را به شمارش درآوری؟» گفت: بیش از این مقدار هستند که به شمارش درآیند.
🔹امام(ع) فرمود: «اگر تعداد مشخص ـ سیصد و اندی ـ کامل شود، حتماً آنچه در پی آن هستید [:فرج] محقق می‌شود؛ لکن [هر کسی را نمی‌توان شیعه نامید]، شیعۀ ما کسی است که صدایش از گوشش فراتر نمی‌رود و خشمش از جوارح خودش عبور نمی‌کند و در ستایش ما غلو نمی‌کند و با اولیای ما به مجادله نمی‌نشیند و با عیب‌جویان ما هم‌نشینی نمی‌کند و با بدگویان ما هم‌سخن نمی‌‏شود و با دشمنان ما دوستی نمی‌کند و با دوستان ما دشمنی نمی‌ورزد.»
🔻عرض کردم: پس چه کنم با این شیعیان صدرنگ که گویند ما بر طریق تشیع هستیم؟
🔹فرمود: «اینان بر اثر امتحانات دچار تفکیک و پاک‌سازی می‌شوند و تبدیل و جابه‌جایى در میانشان رخ خواهد داد و به قحطى و کمبودی که نابودشان سازد (مبتلا شوند) و شمشیرى که خونشان بریزد و اختلافاتى که پراکنده‌‏شان کند. همانا شیعۀ ما کسى است که همچون سگان پارس نکند و همانند کلاغ حرص نورزد و نزد مردم به گدایى دست نیازد، اگرچه از گرسنگى بمیرد.»
🔻عرض کردم: فدایت شوم! چنین افرادى را با این اوصاف در کجا جست‌وجو کنم؟
🔹فرمود: «آنان را در گوشه و کنار زمین بجوى. آنان کسانى هستند که زندگى ساده‌ای دارند و خانه‌به‌دوش در حرکتند. اگر [در جمع] حاضر شوند شناخته نمی‌‏شوند و اگر غایب شوند کسى جویای حال آنان نمی‌‏شود. اگر بیمار شوند عیادت نمی‌‏شوند، و اگر خواستگارى کنند کسی به ازدواج آنان رضایت نمی‌دهد، و اگر وفات یابند بر جنازۀ آنان کسى حضور نیابد. آنان کسانی‌‏اند که در اموالشان با یکدیگر مواسات می‌‏کنند و در آرامگاه خود با یکدیگر دیدار و ملاقات دارند. خواسته‌‏هایشان با یکدیگر اختلاف ندارد، هرچند از شهرهای متفاوت باشند.»

#اوصاف_سیصدوسیزده_یار

آیا رأی دادن هم می تواند اعتراض باشد یا رأی ندادن فقط اعتراض است؟؟

آیا رأی دادن هم می تواند اعتراض باشد یا رأی ندادن فقط اعتراض است؟؟

 

رأی ندادن آن کار آسان است که افراد تنبل سراغ آن می روند. کار سخت تر و مفیدتر این است که افراد نا سالم را شناسایی کنیم و با رأیمان از دور  انتخابات حذف کنیم. در حالی که با رأی ندادن ممکن است آن کسی که نباید روی کار بیاید، باز هم بیاید، هرچند با رأی کمتر.

مثلاً چه کسانی را با رأی دادن از دور انتخابات خارج کرده ایم؟ مثلاً رئیس مجلس را که لاریجانی بود، کاری کردیم که دور بعد اصلاً در انتخابات شرکت نکند. یک زمان حتی هاشمی رفسنجانی را با رأیمان از عالم سیاست کنار گذاشتیم، هرچند دوباره سراغ او را گرفتیم و به کار درست قبلمان «غلط کردم» گفتیم! این است قدرت انتخاب!

از چاپ خارج شد: خان هفتم در طلیعه ی ظهور

بررسی تطبیقی الگوهای فتح قرآنی در امت اسلام و امت بنی اسرائیل

نگاه جدید به مسئله ی انتظار طبق سنتهای قرآنی

شباهتهای الگوی فتح مهدوی و الگوی فتح داوودی

در کتاب «خان هفتم در طلیعه ی ظهور»

کسانی که با عینک وحی زمانه ی خود را تحلیل می کنندچیزهایی را می بینند که دیگران با چشم سر نمی بینند.

قرآن با تصویر سنتهای تکرار شونده ی پیشینیان مانند ماشین زمان ما را در ادوار تاریخ کاوش می دهد و به زمانه ی خویش باز می گرداند

تا جایگاه خودمان را در مدار تاریخ پیدا کنیم.

 

تهیه ی نسخه ی الکترونیکی کتاب از اینجا

حاضری دوباره روحانی رئیس جمهور بشه؟ - پیشنهاد دانلود

مصاحبه اختصاصی برای کسانی که رئیس جمهور رو مقام تشریفاتی می دونن و می گن: رأی بی رأی!

 

حتماً دانلود کنید

حاضری دوباره روحانی رئیس جمهور بشه؟

شاید شما هم نظرتون عوض شد

شباهت عجیب روحانی و کسانی که به او رأی دادند...

 

روحانی تا سال دوم:  تقصیر دولت قبل است                  مردم:    بله قصیر دولت قبل است

روحانی تا برجام:      تقصیر تحریم است                         مردم:   بله تقصیر تحریم است!

روحانی ایام انتخابات 96: [وعده وعده وعده]                  مردم: آخ جون وعده!!!

روحانی 3 سال آخر:  تقصیر نظام است. من هیچ کاره ام   مردم: بله ما که از اول گفتیم تقصیر نظام است. اصلاً رأی بی رأی!

مواظب باشیم توی زمین چه کسی داریم بازی می کنیم؟

چشم باز نکنیم ببینیم «اشرافیت» زمین بازی ما را خریده...

#آدرس_غلط

فرافکن، دوست شیطان

زیاد می شنویم که می گویند: رأی دادیم، به وعده هایشان عمل نکردند، دیگر رأی نمی دهیم.

عجیب سعی می کنند که خود را تبرئه کنند. انگار انتخاب آنها اصلاً اشکالی نداشته. برای اینکه خودشان را اثبات کنند، انتخابات را زیر سؤال می برند.

دوستشان شیطان هم وقتی گند کارش درآمد، رو به خدا کرد و تو: خدایا حالا که تو مرا گمراه کردی!!! من هم مردم را گمراه می کنم!!!

 

#جنگ_اراده_ها

#زبان_مشکلات

https://twitter.com/mahdijnh

آن کسی که باید دلسرد شود ما نیستیم!

انگار مستضعفین باور ندارند که در همین کشور در مقابل قلدرمآبان در حال تقابل و رویارویی هستند! انگار حواسشان نیست که هر کدام از دو طیف می خواهند کار را از دست طیف دیگر خارج کند!

می گویند: آنطور که می خواستیم نشد، دیگر رأی نمی دهیم! این حرف را کسانی می زنند که رأی ندادن آنها فقط به قوت بیشتر طیف مستکبرین داخلی منجر می شود. در رأی به کاندیدای خودی اهمال می کنند. کار به دست کاندیدای طیف مقابل می افتد. بعد تعجب می کنند که چرا دارد کار پیچیده تر می شود!

باور داشته باشید که امروز دعوا سر اصولگرا و اصلاح طلب نیست! دعوا سر مستضعفین و مستکبرین است.

هیچ روزی هم این تقابل اینقدر جدی و رقابتی نبوده است.

امروز است که هرطرف انتخابات را جدی بگیرد، بی زحمت، انقلابی در آینده ی کشور به نفع طیف خود ایجاد می کند...

 

به صورت عینی تر می گویم: اگر مشارکت بالاشهر نشین های تهران نبود، اگر مشارکت اقلیت های مذهبی کشور نبود، نه مجلس این می شد که الآن هست، نه دولت...

 

 

 

#زبان_مشکلات

https://twitter.com/mahdijnh

یک بام و دو هوای معترضان نظام!

با معترضان دولت و مجلس کاری ندارم که خودم هم یکی از آنها هستم.

اما در نظر حزب باد متهم اصلی «نظام» است (بخوانید: رهبری!).

می گویند: دولت ها که هیچ کاره اند؛ رهبری باید کاری بکند...

یادم که نمی رود، آن روز عده ای دنبال کسی می گشتند که به او رأی بدهند و او را در مقابل رهبری عَلَم کنند! می گفتند: چه کسی مقابل رهبری خواهد ایستاد؟ به همان رأی بدهیم! حالا همان عده می گویند: چرا رهبری از قدرت خودش برای حل مشکلات و مبارزه با مفاسد دولت بهره نمی گیرد؟؟ کدام قدرت؟ همان قدرتی که رأی شما آن را تضعیف کرد؟

البته اگر دنباله ی این حرف ها را هم بگیریم می بینیم که از خود دولتی ها آب می خورد و آنها هستند که این حرفها را بر سر زبانها انداخته اند. بیشترین سود را هم خودشان می برند. به هر حال حالا که روی «دولت قبل» را سفید کرده اند، باید دنبال کس دیگری باشند که بشود تقصیرها را سر او خراب کرد.

جالب است که در هیچ برهه ای از تاریخ اینقدر مجلس با دولت همسو نبوده است. اینقدر اختیارات اضافه بر سازمان از سوی رهبری به دولت تفویض نشده بوده است. اینقدر بی کفایتی و تنبلی و فرسودگی در چهره ی دولتمردان محسوس و ملموس نبوده است؛ و با این حال دو قورت و نیم شان باقی است که: ما چکاره ایم؟ مشکل از بالاست!

یادمان نرود که امام رضا (ع) فتنه ی بدتر از دجال را برای کسانی دانست که با دوستان از در دشمنی وارد می شوند و با دشمنان از در دوستی...

می گویند کار دست ما نیست، نتایج انتخابات از قبل معلوم است...

شبهه ای که چند مدتی است سر زبان ها افتاده این است که می گویند: هیچ رئیس جمهور موفقی نداشته ایم، و این نشان می دهد که عده ای هستند که نمی خواهند بگذارند آب خوش از گلوی ما پایین برود. رأی مردم هم بی تأثیر است و هر بار همان کسی رأی آورده که در پشت صحنه تصمیم بر آن بوده است.

 

البته این ها که این سؤال را می پرسند توضیح نمی دهند که چه رابطه ای وجود دارد بین بی کفایتی رئیس جمهورها و بین اینکه دست پشت پرده ای وجود دارد؟

این را هم توضیح نمی دهند که آن دست پشت پرده دقیقاً کیست؟ آیا رهبری است و یا جریانی در مقابل رهبری؟!

 

به هر حال ما هم این جمله را قبول داریم که: مردم تصمیم گیرنده نیستند و دستان پشت پرده ای وجود دارد که نتیجه را به خواست خود تغییر می دهد. دستان کثیفی که حتی در روزگار ریاست جمهوری آیت الله خامنه ای، نخست وزیر مورد نظر خودش را به جناب رئیس جمهور تحمیل کرد!

از کجا معلوم؟ شاید این دستان پشت پرده دستگاه تبلیغاتی دشمن باشد! شاید این دستان پشت پرده طیف ارادتمندان به دشمن باشد! شاید این دستان پشت پرده ماهواره های پشت بام خانه های همسایه باشد که با ترفندهایی خواسته ی خودش را به شنونده تحمیل می کند! شاید این دستان پشت پرده کسانی باشند که به سلاح «جنگ روانی» مجهز هستند و با حیله هایی رأی مورد نظرشان را از صندوقها در می آورند.

 

جنگ روانی دقیقاً چیست؟

 

مثلاً همین شبهه یکی از پازلهای جنگ روانی است

کسی که بی کفایتی را به اوج رسانده، برای خراب کردن تقصیر بر سر دیگران فرا کنی می کند و می گوید: من هیچ کاره ام! کارگردان کس دیگری است!

رهبر انقلاب هم در این چند سال بارها این نهیب را زده اند که: چرا کسانی که همه کاره ی کشور اند خود را هیچ کاره جلوه می دهند و انگشت اتهام را سمت «دیگران» دراز می کنند. (حرف دل رهبری حتماً این است که: چرا شما که بیشتر از هر رئیس جمهور دیگری از من اختیارات دریافت کرده اید، و کمتر از هر رئیس جمهور دیگری از جانب نمایندگان مجلس مورد سؤال و بازخواست قرار گرفته اید، حالا ژست اپوزیسیون به خود می گیرید و از کارهاییمی گویید که باید بشود، نه از کارهایی که کرده اید و می کنید!)

 

اگر جزئی تر بخواهیم نگاه کنیم بهتر می بینیم که رهبری فقط نصیحت کننده بوده است و نه تصمیم گیرنده

در انتخابات اخیر ریاست جمهوری، رهبری در همان ایام انتخابات آبروی دولت را هم برد! (در جریان مخفی کاری سند 2030) و باز جناب روحانی با رأی قاطع تهران و چند شهر دیگر شد منتخب مردم!

در انتخابات قبل از آن هم کسانی در تهران شدند نماینده ی مجلس که دقیقاً در لیست پیشنهادی دشمن ردیف شده بودند.

در خبرگان هم بزرگانی مثل آیت الله مصباح و آیت الله یزدی رأی نیاوردند که نهیب رهبری را در پی داشت و از این وضع انتخاب مردم تهران گلایه ی تندی کردند.

در زمان خاتمی هم نباید یادتان رفته باشد که همت رهبری چقدر صرف پاسخ گویی به یاوه گویی های خاتمی شده بود! چطور می شود گفت که خاتمی گزینه ی رهبری بود؟!

 

فکر کنم بهتر باشد برای تحلیل یک شبهه توجه کنیم که این شبهه از زبان چه کسی خارج شده است و نفع چه کسانی در آن است؟

دو نفر که هیچ سهمی از مشکلات به گردن نگرفته اند!

دو نفر هستند که هر کدام به یک معنا همه کاره ی مشکلات آنها هستند، با این حال ذره ای از تقصیر را به گردن نگرفته اند!

اولی خداست!

خودش گفته که همه ی مشکلات از طرف خود اوست (نساء 78)؛ اصلاً در مقابل او همه، هیچ کاره اند![1]

با این حال در قرآنش، هیچ جا از مردم عذر خواهی نکرده؛ هیچ جا برایشان دل نسوزانده! به جای اینکه بگوید: ببخشید که دنیا را اینقدر با مرارت و تلخی آفریدم! گفته است: فلان قوم فلان اشتباه را کردند، فلان بلا و گرفتاری را سرشان آوردم! (اعراف 96) فلان گروه به خاطر فلان خطایشان گرفتار عذاب من شدند (نوح 25)؛

یا مثلاً گفته: فلان کار را بکنید تا از عذاب من ایمن باشید! (انفال 33)

 

نفر دوم شیطان است!

وقتی از درگاه الهی رانده شد، تقصیر را گردن خود خدا انداخت و گفت: خدایا تو مرا گمراه کردی! (حجر 39)

و وقتی انسان ها را روانه ی دوزخ کرد؛ به آنها پشت کرد و گفت: تقصیر خودتان بود! می خواستید به حرف من گوش ندهید! (ابراهیم 22)

این شیطان بزرگ را ببینید!

آنقدر وقیح است که خودش به ما لیست نشان می دهد و می گوید: به اینها رأی بدهید!

حالا که امورات اجرایی و تصمیم سازی کشور را به دست گرفته اند، حالا همان دشمن می گوید: این چه مملکتی است که دارید؟! بریزید بیرون و اعتراض کنید...!

فرقی ندارد! حرف خدا درست باشد یا حرف شیطان، به هر حال هر دوی آنها انگشت اتهام را به سمت خود ما دراز کرده اند؛

خدا می گوید: اگر فلان گناه را نمی کردید، اگر شاکر نعمت ها بودید، امروز وضع بهتری داشتید...

شیطان هم می گوید: مجبورتان نکرده بودم! خودتان گوش دادن به حرف ماهواره را انتخاب کردید..

از ماست که بر ماست...

 

---

[1] معنای همان ذکر معروف: لا حول و لا قوة إلا بالله

یک جمله، یک ضرب، چند خطا-1

☠️☠️یک جمله، یک ضرب، چند خطا!☠️☠️

😕😕😕می گن که: جنس ایرانی کیفیت ندارد!

🔍🔍🔍#میگم_که :
👈اولاً چه کسی گفته که برای مردم ایران کیفیت مهم است؟ اگر کیفیت مهم است پس چرا جنس چینی کشور را پر کرده؟
👈ثانیاً چه کسی گفته که جنس ایرانی کیفیت ندارد! لا اقل آنهایی که معلوم است کیفیت دارد چرا خریداری نمی کنید ...
👈ثالثاً چه کسی گفته که چون کیفیت ندارد، نمی خریم! شاید برعکس باشد: چون به جنس بی کیفیت و بنجل علاقه داریم، تولید کننده هم اینطور تولید می کند...
یعنی: جنس ایرانی بخرید، معنایش این نیست که جنس بی کفیت بخرید! اتفاقاً در جنسهای ایرانی بهترین کیفیت را پیدا کنید و بخرید تا تولید کننده تشویق به تولید جنس مرغوب شود...
👈رابعاً چه کسی گفته که شما موقع خرید به محل ساخت آن آن دقت می کنید و اهمیت می دهید! نکند هرچه مغازه دار جلوی شما می گذارد همان را بر می دارید!؟
👈خامساً طوری صحبت می کنید که انگار جنس ایرانی ساخت ایرانی های کره مریخ است! تولید کننده خود شما هستید! اگر در آن کاری که به دست گرفته اید انصاف را مراعات نکنید، اگر به خودتان رحم نکنید، از دیگران چه توقع!
👈سادساً  چه کسی گفته که اگر جنس ایرانی کیفیت نداشته باشد پس باید برویم به کشور خیانت کنیم و در وضعیت #جنگ_اقتصادی، ارزها را از کشور خارج کنیم! حالا کمی جنس بی کیفیت... خود ما که عمرمان ابدی نیست؛ کالاهای ما هم همینطور...
👈سابعاً چه کسی گفته که اگر جنس ایرانی نخریدیم باید جنس برند و آمریکایی بخریم و پولمان را بدهیم به دست دشمنی که به خون ما تشنه است!؟؟؟

 

‼️جواب بدهید!!!‼️

رهبر بزرگوار هم در حرم امام راضا (ع) به این آسیب اشاره کردند که مردم به جنسهای خارجی، فقط چون خارجی است علاقه نشان می دهند...🍁🍁🍁

بازتاب عمل!

برایم سؤال بود که چرا هروقت کسی را می بینم که به جمهوری اسلامی خرده گیری می کند و دائم اعتراض و بدگویی می کند، خیلی سریع خودش را لو می دهد و همان اشکالی را که به ناپاکی مسؤولین (مسؤولین پاک) گرفته، خودش مرتکب می شود و اینقدر زود خودش را لو می دهد.

چرا مثلاً وقتی راننده تاکسی می گوید: مسؤولین همه دزد هستند، خود آن راننده در حساب کردن کرایه بی انصافی می کند و نشان می ددهد که چندان دست خودش پاک نیست!

یاد این روایت افتادم که می گوید:

من عیر مؤمناً بذنب قد فعله لم یمت حتی یرتکبه!

هرکس مؤمنی را به خاطر گناهی که انجام داده! سرزنش کند، نمی میرد مگر اینکه خودش آن گناه را مرتکب شود.

یعنی جمهوری اسلامی آبرویش نزد خدا کمتر از یک مؤمن است؟

یک پست در تحلیل این موضوع گذاشته بودیم که مراجعه کنید...

نقش تعیین کننده ی نماینده مجلس- از نماینده ی مجلس چه توقعاتی باید داشت؟

در مورد نمایندگان مجلس در اذهان مردم کمی کم لطفی می شود و با نگاه تحقیر آمیز به آنها نظر می شود. انگار نه انگار آنها درون مجلس کار مهمی دارند و در رفع مشکلات جامعه تأثیری دارند! در حالی که مجلس شورای اسلامی اگر شأنش از ریاست جمهور بیشتر نباشد، کمتر نیست!

برخی از قابلیتها و توانایی های نماینده ی مجلس را با هم مرور می کنیم:

1. تصویب و تصحیح قوانین که می تواند مانع سوء استفاده ی افراد متخلّف  باشد و دست مفسدان اقتصادی را از فساد کوتاه کند (با توجه به اینکه بسیاری از ایرادات اجرایی در کشور ما به خاطر خلأ قانونی است!). در حالی که این نماینده با تصویب کردن یا تصویب نکردن یک قانون می تواند دست هزاران مفسد اقتصادی و اجتماعی را باز بگذارد  و ضررات جبران ناپذیری به کشور وارد کند.

2. استیضاح وزرا و مقابله با کم کاری های مسؤولین اجرایی. یعنی اگر نمایندگان مصمم باشند و زیر بار فشارها و تهدیدها و تطمیع ها نروند، هیچ وزیری نخواهد توانست از موقعیت شغلی خود سوء استفاده کند یا در انجام وظیفه ی خود کوتاهی کند.

3. کمیسیون های تخصّصی مجلس مانند کمیسون امنیت و اقتصاد و کمیسیون اصل نود و ...  می توانند حتی رفتار دولت را جهت دهی کنند و می توانند از جانب عموم مردم  حکم ناظر را بر بخشهای مختلف کشور داشته باشند و از متخلفین کلان شکایت کنند.

4. حتی خلأ رئیس جمهور و رأی به عدم کفایت او هم از اختیارات مجلس است.

با این توضیح:

اولاً ببینید نمایندگان مجلس تا کنون چقدر کوتاهی و کم کاری کرده اند که حالا وضعیت مملکت ما اینطور است!

دوماً در انتخابات آینده بیشترین همت خود را بر انتخاب افراد با تقوا و متعهد بگذارید، چون نماینده ی مجلس بیش از هم قشر دیگری در معرض رشوه گیری و جهت گیری های جناحی و حزبی است. مجلس باید خانه ی ملت باشد، نه جاده ی نفوذ دشمن!

سوماً دقت داشته باشید که نماینده ای که شأنیت خود را اینگونه تعریف می کند که می خواهد برای شما جاده بکشد یا به اوضاع شهر شما رسیدگی کند یا از این دست امور جزئی اجرائی بکند، این نماینده در حقیقت اصلاً نماینده ی مجلس بودن را نفهمیده است و از جایگاه مهم آن اطلاع ندارد! شما هم نباید گول وعده های دم دستی او را بخورید.

چهارماً توجه داشته باشید که بدترین نماینده ی مجلس کسی است که از خود موضعی نداشته باشد و به اصطلاح حزب باد باشد! و بهترین نماینده کسی است که مثل کوه استوار باشد و حرف خودش را با قاطعیت بزند و از هیچ کسی نترسد.

 

 

***********

رجوع به سخنان رهبری در جمع مردم آذربایجان: شأن مجلس ریل گذاری دولت است.

هنوز دعوا سر خوب و بد است...

سوراخ دعا را را گم کرده ایم؛ فکر می کنیم نمی شود! ضعف و کاهلی خودمان را به چشم دیگران می بینیم، به پای اصول می نویسیم و به دست تقدیر می سپاریم. انگار نه انگار که مشکل از خود ماست و ما در وجود این مشکلات و رفع آن سهم داریم...

می گوییم: بی هوا رأی ندهید! حزب باد را سر کار نیاورید! باد نکارید که توفان درو کنید!

چشم بسته می گویند: همین است که هست! به هر کس دیگر رأی بدهیم، آخر، تو زرد از آب در می آید؛ پس معلوم می شود ریشه خراب است و اصول و پایه ها غلط طرح ریزی شده اند!

یکی نیست به اینها بگوید: وقتی هنوز دعوا سر خوب و بد است... وقتی هنوز بدها امید دارند که با یک حیله و ترفند از شما رأی جمع کنند... وقتی خوب برای اثبات خوب بودن خودش باید به زحمت بیفتد... وقتی هنوز رقابت را بین خوب و خوب تر بر قرار نکرده ایم... چطور توقع داریم همان روز اوّل از داخل این سبد قرعه، بهترین در بیاید و همان شود که ما دنبالش بودیم!

به گذشته ی خودتان نگاهی بیندازید! خوب را سر کار آوردید، بعد به آن قانع نشدید. گفتید بگذار این یکی را هم امتحان کنیم. بعد گفتید! نه همان قبلی بهتر بود، بعد دائماً از خوب به بد و از بد به خوب فرار کردید! انگار از خوبی های خوب ناراحت بودید که نمی خواستید در خوب بودن پیشرفتی حاصل شود. 

عجیب است که در بین رئیس جمهور هایی که تا حالا انتخاب شده اند، اکثرشان اصلاً اعتقادی به یاری رسانی به مظلومین و مستضعفیان نداشته اند و افکاری داشته اند مانند افکار غربی ها که باید سرمایه داران را چاق کرد تا به داد کشور برسند! بقیه در امان خدا...

طوری شده که خوب تر ها اصلاً امیدی ندارد که به گردونه مسابقه راه پیدا کنند! بعد از احمدی نژاد خوب تر ها خواستند خودی نشان بدهند، اما هیچ کس به آنها نگاه هم نکرد! چون ملاک در نظر مردم خوب بودن نبود! خوب تر ها با چه امیدی به میدان بیایند، وقتی ملاک و معیار نزد مردم مشهور بودن و پولدار بودن و ریاکار بودن و امثال آنها است!

چه توقع! مشکل از خود ماست! بعد از حدود چهل سال هنوز در تردیدیم و به یک شناخت از طیف ها و شخصیتها نرسیده ایم! هنوز افراد ناصالح از گردونه مسابقات حذف نشده اند؛ هنوز به آن حد از رشد نرسیده ایم که انتخاب ها فقط بین خوب و خوب تر باشد. هنوز هم در انتخابهایمان با شیطان معامله می کنیم و خدا را هیچ در نظر نمی گیریم.

نا امید هستی؟! از خود توست!

فقط وقتی امید اصلاح کشورت را داشته باش که وقتی یک نفر خراب کرد، دیگر رأی نیاورد! اما وقتی تسامح می کنیم، وقتی شانسی رأی می  دهیم، وقتی جز ملاکهای شیطانی ملاکی نداریم... چه توقع!

قاعده است! اتفاقی نیست! از گردونه ی شانس، فقط شیطان بیرون می آید!