یک شبه درست شدن کارها یعنی چه؟

در روایات وارد است که خداوند امر قیام حضرت حجت (عج) را یک شبه اصلاح خواهد کرد.

این مفهوم هم از مفاهیمی است که شهادت سردار سلیمانی آن را برای ما ملموس و محسوس و قابل درک کرد. با چشم خود دیدیم که در فاصله ی یک روز همه چیز عوض شد و ورق به نفع جبهه ی مقاومت برگشت و شعار همه شد: #انتقام_سخت

 

اللهم عجل لولیک الفرج

چک سفید امضای خدا به مردم ایران، هدیه ی صبر و شکر

مهمرین تکیه ی صحبت های حضرت آقا در نماز جمعه ی دیروز، به این نکته بود که خدا حساب دیگری برای شما باز کرده است. خیالتان راحت. پیروزی را برای شما سند زده اند. نه اینکه کلاً مثل همیشه بگوییم: خدا با ماست... خدا کریم است... إن شاء الله درست می شود... و از این دست حرف های تکراری و نه از عمق دل! بلکه با سند و مدرک می توان دریافت که خدا برای ما پیروزی را سند زده است. اینقدر مطمئن باشید به این کمک خدا که اصلاً می توانید در عمل روی آن حساب باز کنید. فکر کنید که از بانک به شما زنگ زده اند و گفته اند: در قرعه کشی برنده شده اید!

در بیانیه ی گام دوم هم تکیه کلام رهبری روی همین نکته است که امسال پارسال نیست! حواستان هست؟! ما چهل سالگی را رد کرده ایم. یعنی بعد از آن همه فراز و نشیبها حالا در شیب سعود قرار گرفته ایم.

با این توضیح اولاً این پیام را به گوی آنهایی که هنوز در خمودگی شکستها و سرافکندگی های پیشین هستند برسانید، که امروز ما مثل دیروز ما نیست!

ثانیاً خودمان هم حواسمان باشد که گرفتار حواشی نشویم. هیچ حاشیه ی ـ بزرگ یا کچکی ـ نباید این متن پررنگ را تحت الشعاء قرار دهد...

از منظر قرآنی، این هم قابل پیشبینی بود!

کسی که با نگاه قرآنی به وقایع نظر دارد، هیچوقت از زمانه جا نمی ماند؛ از فراز و نشیب آن هم جا نمی خورد!

نه آن فراز و عظمتی که سردار رشید اسلام برای ما ارمغان آورد، اتفاقی بود، و نه این سقوطی که با سقوط هواپیما رقم خورد، عجیب!

در نگاه قرآنی و در بستر امتحانی که خدا برای ما طراحی کرده نباید توقع داشت که چراغ هدایتی روشن شود که راه های ضلالت را بی رونق و مسدود کند. خدای کریم به پیامبرش خطاب می کند: زیاد حرص هدایت این مردم را نزن! اگر می خواستیم خودمان با ضربه فنی کار را تمام می کردیم:

شعراء، 3-5) لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ * إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آَیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ

انعام، 35) وَإِن کَانَ کَبُرَ عَلَیْکَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِیَ نَفَقًا فِی الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِی السَّمَاء فَتَأْتِیَهُم بِآیَةٍ وَلَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِینَ

 

این است که خداوند همیشه راه فراری برای کسانی که نمی خواهند تابع حق و حقیقت باشند، باز می گذارد؛ چراغ ضلالتی هم روشن می گذارد که کسانی که به آن راه علاقه دارند در آن گام بگذارند:

انعام، 112) وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نِبِیٍّ عَدُوًّا شَیَاطِینَ الإِنسِ وَالْجِنِّ یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاء رَبُّکَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُونَ

 

از مفاهیم دینی چیز دیگری هم می توان نتیجه گرفت؛ و آن اینکه: طبق قاعده خون شهید نمی تواند منشأ شرور و تباهی‌ها باشد! پس لابد خیری نهفته است! خیری که مرور زمانه ابعاد روشن تری از آن را برملا خواهد کرد.

سردار سلیمانی، احیاگر دو واژه ی کلیدی که برای دوران پسا ظهور نیاز بود

مردم این خطه در جریانات پیش از ظهور جایگاه «زمینه سازی و مقدمه چینی» دارند (یوطئون للمهدی سلطانه/در منابع اهل سنت). یعنی قرار است زمینه را برای استقرار حکومت حضرت حجت (عج) آماده کنیم. اما این زمینه سازی در جلوه های نظامی و مالی و امثال آن خلاصه نمی شود! یکی از ابعاد مهم زمینه سازی، زمینه سازی فکری و فراهم آوردن بستر پذیرش این قیام منحصر به فرد است.

وسعت جهانی تکلیف:

از جمله ی زمینه های فکری که ما در اثر خمودگی هزار ساله ی پس از دوران رسالت، نسبت به آن خو گرفته ایم و به خواب غفلت فرو رفته ایم، جهانی فکر کردنی است که از شاخصه های مهم رسالت بوده است و پس از آن به فراموشی سپرده شده است.
در دعای ندبه، با توجه به آیات قرآن کریم، به یک کار نیمه تمام اشاره می شود که از اهداف اصلی رسالت بوده است و تا کنون محقق نشده است.
کار با نصرت و یاری خاص خدا شروع می شود (ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ، وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ الْمُسَوِّمِینَ مِنْ مَلَائِکَتِکَ) و شروع موفقی رقم می خورد.
اما چشم انداز هدف در همین حد خلاصه نمی شود و بنا بر این است که این دین جهانی بشود، و این وعده ی قطعی خداوند است (وَ وَعَدْتَهُ أَن تُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ، وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ).
این تکلیف و وظیفه در زمان پیامبر و حتی پس از ایشان در زمان حضرت علی و دیگر ائمه (علیهم السلام) به انجام نرسید (وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى الْآخِرِینَ، یَتْبَعُ أَشْقَى الْأَوَّلِینَ، لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی الْهَادِینَ بَعْدَ الْهَادِینَ)
اما این معنایش این نیست که خدا خلف وعده کرده باشد یا پیامبر دروغ گفته باشد (وَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا، وَ لَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ، وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ)
جریان ظهور همین اتمام کار نیمه تمام است و اینجاست که ضرورت قیام حضرت حجت روشن می شود (أین مبید العتاة و المردة).
حالا سردار ما نماد کار فرامرزی، و حرکت و تحول جهانی شد و مسیری را شروع کرد که اتمام و تثبیت آن به دست حضرت حجت خواهد بود. سردار ما به ما گوشزد کرد که تکلیف ما بیش از خودمان و خانواده ی خودمان و شهر و کشور خودمان است و فقط آن وقتی حق داریم آرام بگیریم که بساط ظلم از عالم برچیده شود (وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّه).

انتقام سخت:

مفهوم دیگری که این بار با شهادت سردار احیاء شد، مفهوم انتقام و خونخواهی بود. این هم از مفاهیمی است که در جریان قیام حضرت حجت بسیار پررنگ چه بسا برای بسیاری نامأنوس و نامفهوم باشد.
پس از شهادت سردار خوبان همه خود را بدهکار ایشان می دیدند و با تشییع گسترده ای که رقم زدند نشان دادند که این یک شهادت معمولی و حادثه ی طبیعی نبوده است. با وجود مقابله به مثل ایران و زدن پایگاههای آمریکایی ها، همه این احساس را داشتند که این بهای آن خون نبوده است. واقعاً چند مشت از این موجودات بی ارزش با سردار خوبان برابری می کند؟ این داغ بین المللی با کشته شدن چند آمریکایی آرام خواهد گرفت؟
این مفهوم مقدسی است که در جریان قیام حضرت حجت هم نقطه ی عطف و کانون توجه خواهد بود و در ادعیه و مناجات وارده در مورد امام زمان هم مورد تأکید قرار میگیرد که «این کینه فقط با ظهور امام زمان برطرف خواهد شد؛ آذهب به غیظ قلوبنا». این هم چیزی است که پیش از شروع قیام نیاز به زمینه سازی برای آن احساس می شد.
در دعای ندبه یکی از اهداف قیام همین «خونخواهی» و انتقام سخت اعلام شده است: أَیْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِیَاءِ، أَیْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلَاءَ.
در روایات تأکید شده که: قاتلان امام حسین کشته شدند، ولی هنوز انتقام او گرفته نشده است(وَ اللَّهِ لَقَدْ قُتِلَ قَتَلَةُ الْحُسَیْنِ ع وَ لَمْ یُطْلَبْ بِدَمِهِ بَعْدُ). این انتقام جز به دست حضرت حجت محقق نخواهد شد.
در مورد جریانات پس از ظهور هم اشاراتی واصل است که انتقام حضرت از قاتلان امام حسین (ع) سخت و چشمگیر خواهد بود، طوری که عده ای از نزدیکان یاران آن حضرت زبان به شکایت باز می کنند و می گویند: این کشتار تا چه زمان ادامه خواهد یافت؟ پاسخ حضرت هم پیراهن خونین امام حسین (ع) خواهد بود.

انتقام آن حضرت به خون سید الشهدا خلاصه نخواهد شد و اولین انتقام گیری از آن مصیبتهایی خواهد بود که اولین ظالمان در حق حضرت زهرا (س) روا داشتند.

سبلریتی با معیارهای قرآنی

از نشانه های پیشرفت و تعالی ملت ما این است که افرادی با ملاک های قرآنی شهره و پرآوازه می شوند.

درست است که هنرمندان در یک لایه ی سطحی ـ و البته فعال! ـ موج سازی می کنند تا مثلاً برخی مسؤولین در هنگامه ی انتخابات موج سواری کنند؛ اما در لایه های عمیق تر، این ارزشهای متعالی تر هستند که بر اراده ی مردم حاکم اند.

در جریان شهادت شهید سرافراز سردار قاسم سلیمانی ـ مثل تشییع شهدای پیشین ـ شاهد این اسوه انگاری مقدس و کرنش به افراد با فضیلت، از جانب انبوه مردم بوده ایم.

این چیزی است که قرآن بر آن صحه گذاشته است و از مردم توقع دارد تابع شخصیتهایی با ملاک های واقعی (دانایی، توانایی و فضیلت اخلاقی) باشند.

در داستان انتخاب طالوت به عنوان پیشقراول سپاه بنی اسرائیل می خوانیم:

و پیامبرشان به آنها گفت: «خداوند (*طالوت*) را براى زمامدارى شما مبعوث (و انتخاب) کرده است.» گفتند: «چگونه او بر ما حکومت کند، با اینکه ما از او شایسته‏تریم، و او ثروت زیادى ندارد؟!» گفت: «خدا او را بر شما برگزیده، و او را در علم و (قدرت) جسم، وسعت بخشیده است. خداوند، ملکش را به هر کس بخواهد، مى‏بخشد؛ و احسان خداوند، وسیع است؛ و (از لیاقت افراد براى منصب‏ها) آگاه است.» (بقره: 247)